Noc zimowa

Wiatr z południa topi śnieg. Księżyc to ziarnko kawy i cząstka

pomarańczy. Owijamy Lunę rzęsami na pożegnanie, chowamy do sakwy.
Dalej, dalej...

Nasze rumaki gubią płonące pióra, zostawiają ślad - zorze i wiersze.

Dalej, dalej...
Nasze oczy ciskają błyskawice tonące w morzach,
fale wyrzucają na brzeg perły.

Dalej. Dalej. Przyjaciółko, odpocznijmy.
Wierzchowce powoli przemierzają łąkę wyobraźni,

wrócą na nasze klaśnięcie.

Śnijmy wszystko jest możliwe.